dummies
 

Suchen und Finden

Titel

Autor/Verlag

Inhaltsverzeichnis

Nur ebooks mit Firmenlizenz anzeigen:

 

Der Brandner Kaspar und das ewig' Leben

Kurt Wilhelm

 

Verlag Rosenheimer Verlagshaus, 2014

ISBN 9783475543739 , 176 Seiten

Format ePUB

Kopierschutz Wasserzeichen

Geräte

13,99 EUR


 

 


Der Brandner Kasper is a Schlosser gwest und hat bei Tegernsee a kloas Häusl ghabt, hübsch hoch obn am Albach, wo mar auf Schliersee nübergeht. Da hat er ghaust mit sein Wei, die Traudl ghoaßn hat, und mit seini zwoa Buabn, mi’n Toni und mi’n Girgl; die san zeitli Soldatn worn und hamm in an Artollerie-Regiment dient in Land draußt. Der Kasper is a fleißiger, braver Mo gwest und lusti und schneidi. Gforchtn hat er ihm vor gar nix und hat amal an großn wininga Hund, der a Dirn umgrennt hat und hätt’s zrissn, frei mit der Hand bei’n Kragn packt und hatn a so an a Mauer higworfa, dass er nimmer aufgstandn is, und ’n Hagmoar vo Scharling hat er sei Raffa und Spektaklmacha bei der Mess auf der Kaiserklausn aa vertriebn. Neben seiner Schlosserarbet hat er’s Büchsnmacha guat verstandn und für d’ Jaaga d’ Stutzn gfrischt und zsammgricht, besser wia a Büchsmacha in der Stadt.

Is aa ’s Jagn und ’s Scheibnschießn sei größti Freud gwest und hat auf d’letzt überall jaagern derfa, denn der Forstmoaster hat an ihm an verlässinga Jagdghilfn ghabt und der nix kost hat.

Wier er auf die Jahr kumma is, is sei Traudl gstorbn, hatn recht gschmerzt, weil’s gar a guats und taugsams Wei gwesn ist und jetzt hat er halt alloa für ihm a so furtglebt, und no in sein fünfasiebzigstn Jahr hat ihm weiter nix gfeit an der Gsundheit und hat gjaagert und gschossn wier a Fufzger. Jetzt sitzt er amal dahoam und hat ihm an Rechblatter zsammgricht und probiert, und überdem klopft’s an der Tür.

Denkt er, wer muaß denn da draußt sei, denn des Aklopfa is bei ihm nit Brauch gwest und ruaft nacha: »No eina!« Jetzt kommt da an elendiger Loda rei, zaundürr, dass er grad klappert hat und bloach und hohlauget, an abscheuliga Kerl.

Der Kasper sagt: »Was geits, was willst?«

Na der ander: »Kasper, i bin der Boanlkramer und ho di fragn wolln, ob d’ net ebba mit mir geh willst?«

»So? Der Boanlkramer bist, na Bruder, i mag nit mitgeh, gfallt mir no ganz guat auf der Welt.«

»Denkt hab i ma’s«, sagt der Boanlkramer, »aber holn muaß i di do amal, was moast ebber in Frühjahr?«

»Waar nit aus in Fruajahr, wo der Ho’falz is und der Schnepfastrich und die kloan Vögerln am schönsten singa, na, dees war ma zwider.«

»Oder in Summa?«

»Nix Summa, da hon i mit der Rehbirsch Arbet und is aa z’hoaß.«

»Oder in Hirgscht?«

»Ja was fallt dir denn ei, ha narret, soll i d’ Hirschbrunft hintlassen, und die Klopfeter und ’s Oktoberschießn, waar nit aus!«

»No also, nacher in Winter?«

»Da mag i aa nit, schau ’s Fuchspassen und ’s Modersjagn is mei extragi Freud und is in Winter aa z’ kalt.«

»Ja, willst denn du ewi lebn? Dees tuats nit, Kasper.«

»Boanlkramer, i will dir was sagn, mei Vater selig is neunzg Jahr alt worn, und so alt will i aa wern, na kost mi abholn. Aber i glaab, es is gscheiter als die Rederei da, wann d’ mit mir a Glaasl Kerschngeist trinkst, i hon an recht an guatn, und du schaugst ja so elendi aus und sper, dass dir a Glaasl gwiß guat toa werd, und a paar Kirternudl hon i aa no dazua.«

Und so geht er an a Wandkastl hi und holt a Flaschl raus und a paar Glaasln und die Nudeln, ’n Boanlkramer is ebbas selles no nit passiert, und er setzt s’ an Tisch hi und probiert den Kerschngeist. Der hat eahm woltern gschmeckt und d’ Nudl aa, und da trinka die zwoa (der Kasper hat fleißi eigschenkt) und der Boanlkramer is ganz lallert worn; hat aber do alleweil vo die neunzg Jahr ebbas abahandln wolln. Da sagt der Kasper: »Woaßt was, mach mar a Gschpielei drum, pass auf!«

Und geht wieder an dees Kastl, da ist a Kartn glegn und der Grasober just obndrauf. Den schiebt der Kasper in sein Joppnirmi und legt na d’ Kartn auf’n Tisch. »Jetzt heb dir a Häuferl aba, Boanlkramer«, sagt er, »dees is des dei, und dees ander is des mei. Wann jetz du in dein Häuferl ’n Grasober hast, so gehn i mit dir wann d’ magst, wann aber i den Grasober in mein Häuferl ho, so derfst ma nimmer kemma, bis i neunzg Jahr alt bi.

« Der Boanlkramer, der scho an bissl an Dampes ghabt hat, hat glacht und hebt ihm an woltern Toal ab und sagt: »Wegn meiner, es gilt«, denn er hat ihm denkt, weil er die mehrern Kartn ghabt hat, kunnt leicht der Grasober dabei sei.

Wie er jetzt seini Karten nachanander aschaugt, steckt der Kasper hoamli den Grasober in sei Häuferl nei, und wie der Boanlkramer mi’n Aschaugn firti gwest is, broat der ander vor ihm sei Kartn, und da geht halt richti aa der Grasober her.

»Verdammti Gschicht«, sagt der Boanlkramer, aber der Kasper lacht und sagt: »Trink no a Glasl und lass ma den Neunzger lebn!«

»I ko nix macha«, sagt der Boanlkramer, »aber ebber reut di dei Glück amal, und wanns a so is, derfst mi grad ruafa, bin nacha glei da.« »Hat guati Weg«, sagt der Kasper, und wie der oa na furt is, hat er ihm no nachgruafa, er soll fei Acht gebn, dass er nit in Bach einifallt – und is mit den Bsuach ganz zfriedn gwest.

San schlechte Zeitn kemma, der Tiroler Krieg is ausbrocha und hat alle Leut derschreckt. Es ist a böser Krieg gwest, und grausi is’s herganga bei Schwatz und auf’n Berg Isel, und viel boarischi Soldatn san bliebn selm, und ’n Kasper seini Süh, die er so gern ghabt hat, hat’s aa derwischt. Was hat’s gnutzt, dass s’ globt worn san in Rapport, dass s’ überall so schneidi garbet hamm, der Kasper hat’s halt nimmer gsehn und is ihm nachet ganga.

Anderni traurigi Sachan und Zwiderheitn san agruckt, fremdi Leut san daherkemma, hamm überall ’s Holz zsammakaaft und zsammagschlagn: natürli hamm sie die altn Wildwechsl, die er so guat kennt hat, verändert und is mit ’n Wildprat aa weniger worn, und d’ Wildschützen san mehra worn, wie’s allzeit geht, bal a Kriag is.

Der Kasper is freili net leicht verzagt worn, aber an diewein hat ihm do d’Welt nimmer recht gfalln, und na hat er wohl aa an Boanlkramer denkt und was der gsagt hat von »ruafa«, aber gruafa hat er’n dengerscht nit.

Jetzt is ebbas Bsunders gschegn. A Sennderinn auf der Gindlalm is von a wildn Stier gstocha worn und is glei dahin gwest aa.

Derwei aber ihri Leut gwoant und gjammert hamm, is dees Diendl ganz frisch und wohlauf an der Himmiportn gstandn, hat gar nit gwisst, wie’s hikemma is. Der Portner, der Petrus, hat’s glei dersegn und hat’s Türl aufgmacht, dees nebn der großn Portn gwest ist. Er hat an langa graabn Rock aghabt und a blobi Bindn um d’ Schulter und ’s Diendl hat’n verwundert groß angschaut.

»Grüß di Gott, Diendl«, sagt er, und weil’s a bildsaubers Diendl gwest is, hat er ihm denkt, die is taugsam für an schön Engl.

»Ja, wo bin i denn?«, sagt sie ganz derschrocka.

»Im Himmi bist«, sagt der Petrus, »und wer di glei eiweisn lassn ins Paradies, aber zerscht sag ma, wo kimmst denn du her?«

»I bi vo Tegernsee dahoam und Sennderin gwest auf der Gindlalm.«

»Ja na kennst ebber aa ’n Brandner Kasper?«

»Den altn Kasper moants, wer werd den nit kenna! Er kehrt oft ei in meiner Hüttn, wann er auf d’ Jagd geht.«

»Geht er no auf d’ Jagd, muaß ja scho an achtzger sei?«

»Ja wißts es, asitzn tuat er halt die mehra Weil, ’s Birschn geht freili nimmer recht, aber sonst is er no guat bei’n Zeug.«

»Schau, schau, er sollt scho da herobn sei, i wart alli Tag drauf.«

»Derft’s scho no a Wei wartn«, sagt’s Diendl, »bals wahr is, was an diem oa verzählt hamm.«

»No!? was is denn des?«

»Sie sagn halt, i glaab’s aber nit, der Kaspar hätt amal mi’n Boanlkramer kart und hätt der verspielt und derfet ’n derntwegn vor sein neunzigstn Jahr nit furtnehma vo der Welt. Der Kasper is a Lustiger und hat ebba die Gschicht amal oan aufbundn.«

»Wer woaß, wer woaß«, sagt der Petrus, »kunnt ebbas dra sei, da muaß i aufpassn. Aber Diendl, jetz geh da eini, i schick dir glei an Engl nach, der di weiterführt. Du hast brav und frumm glebt auf der Welt, schau, derntwegn bist jetz aa in Himmi herobn.«

Und ’s Diendl...